หลังจากนั่งคิดอยู่นาน และโดนบังคับให้เขียนบล๊อกอยู่หลายที ก็ได้เวลาที่เป็นฤกษ์งามยามดี ที่จะได้ตั้งหน้าตั้งตาเขียนบล๊อกจริง ๆ จัง ๆ ซะที แต่ก็อีกนั่นหละเนื่องจากเป็นคนที่ไม่ค่อยมีสาระมากเท่าไร ประกอบกับการที่ไม่ชอบในการเขียนเรียงความมาตั้งแต่เด็ก ๆ จะอาศัยก็เพียงแต่การเวิ้นเว้อ (ศัพย์ที่พี่ต่ายใช่ใน facebook) ไปวัน ๆ แต่ก็เป็นเพียงข้อความสั้น ๆ ที่อธิบายถึงอารมณ์และความรู้สึก หรือสิ่งที่ได้ไปพบ หรือเกิดจากการฟังเพลง แล้วคิดถึงคำบางคำ บางข้อความที่โดนใจขึ้นมา จึงได้เวิ้นเว้อไปตามประสา แต่ครั้งนี้จะลองพยายามลองเขียนให้ได้เป็นเรื่องเป็นราวสักที จะได้เป็นการฝึกตัวเองให้เวิ้นเว้อแบบยาว ๆ บ้างจะดูสิว่าตัวเองนั้นพอที่จะมีพรสวรรค์ในการเขียนให้คนอื่น ๆ ได้อ่านแล้วเข้าใจถึงความหมาย หรือสิ่งที่ต้องการจะสื่อออกไปได้บ้างหรือเปล่า จะมีสาระมากพอที่จะเป็นประโยชน์ให้กับคนที่หลงทางเข้ามาได้บ้างไหม และด้วยการที่เป็นครั้งแรกก็ไม่อยากจะไร้สาระให้มากนัก พอแค่นี้ก่อนก็แล้วกัน ติดตามดูต่อไปนะครับ…