จากที่เคยคิดว่าตัวเองเป็นคนหนึ่งที่กลัวเข็มเอาเสียมากๆคนหนึ่ง เทียบได้ว่าหากจะต้องให้เลือดจริงๆ ช่วยวางยาสลบไปเลยได้มั้ย แต่ความคิดนี้เริ่มหายไปเมื่อความอยากให้ อยากที่จะช่วยชีวิตเพื่อนมนุษย์ หรือใครก็ตามที่อาจจะเป็นคนที่รู้จักหรือไม่เคยพบเห็นกันมาก่อน ด้วยความที่อยากจะให้ คิดว่าเจ็บเพียงเล็กน้อยแค่นี้ อาจเทียบไม่ได้เลยกับคนที่เขาต้องป่วยทางเลือด หรือต้องประสบอุบัติเหตุ เขาต้องเจ็บทรมานมากกว่านัก เมื่อนั้นความกล้า มันเกิดขึ้นเอง เกิดขึ้นมากกว่าความกลัว
อยากจะเล่าประสบการณ์ครั้งแรกของการบริจาคเลือดให้ฟัง ความรู้สึกคงไม่ต่างกับคนอื่นๆที่มีความกลัวเป็นที่ตั้ง บางคนคิดว่า แค่บริจาคเลือด ทำเป็นเรื่องใหญ่โต เชื่อเถอะว่าคนๆนั้น คงไม่มีจิตวิญญาณของการเป็นผู้ให้ ที่แท้จริงเท่าไรนัก ต้องขอบคุณเพื่อนที่ชวนไปบริจาค ไม่งั้นคงไม่มีใครพาไป และหิ้วกลับ (ล้อเล่นค่ะไม่ถึงกับต้องหิ้ว) ไปถึงที่จุดรับบริจาคเลือด กรอกแบบฟอร์ม ชั่งน้ำหนัก ได้ 45 กก. พอดีไม่ขาดไม่เกิน ทานข้าวเหนียว หมูปิ้งไปก่อนให้บริจาคเลือด แต่หลักที่ถูกต้องๆทานอาหารเช้านะคะ ตรวจเลือด ตัวเองเป็นคนเลือดกรุ๊ป B คนส่วนมากที่มาบริจาค จะไม่ค่อยผ่านด่านนี้ เพราะส่วนมากจะเลือดจางซะก่อน แต่ผลตรวจเลือดของตัวเองความเข้มของเลือดได้ 14 (หน่วยเป็นอะไรหมอไม่ได้บอกค่ะ) โอ้แม่เจ้า! อาหารก็ทานไม่ครบ 5 หมู่ นอนก็สี่ทุ่มกว่า แต่ความเข้มของเลือดถือว่า ดี เหตุที่ความเข้มของเลือดดี คุณหมอให้เหตุผลว่า เป็นเพราะเราทานผักและน้ำผลไม้ น้ำผลไม้มีวิตามินซีสูงมีความสามารถน่าอัศจรรย์อีกประการคือ มันช่วยให้ธาตุเหล็กถูกดูดซึมเข้าสู่ร่างกายได้มาก หลังจากทราบผลเลือด ระหว่างที่นั่งรอให้เลือด ก็ทำใจดีสู้เสืออยู่ พยายามชวนน้องที่ให้เลือดคุยไปด้วย กลบเกลือนความกลัวและความตื่นเต้น (เพิ่มเติม…)
